Ben farklıyım, bu sebepten bana insan derler.
Bitki, hayvan, eşya, nesne... değilim insanım. Farkım var.
Bilmeyene anlatayım kendimi.
İnsan derler bana bu dünyada.
Keyfim bol havuzlu, bol yeşillikli denize sıfır otel çeker. Bitki dediğim benden farklı, benim gibi olmayan canlıları keserim. Sonra yaptığım betonermelerin çevresine kestiğim ağaçların benzerlerinden serpiştiririm. Reklamım hazır. Doğayı sevenler için yeni otelimiz açıldı.
Canım yüzen yunus görmek ister. Yaparım kendime göre kocaman havuzları. Koyarım bir kaç yunus. Önünde bir gişe. Reklamım hazır: Hayvanseverler için yeni dünya yarattık.
Evet ben üstünüm tüm canlılardan. Ezerim, geçerim, yaşatırım, öldürürüm, çoğalırım.
Ben bazen durmasını bilmem. Üremeyi dünyaya geliş amacım sayar yaparım kendim gibi üç beş canlı. İnsan olur onlar. Onlar fazla gelir bana, sokağa atarım, onbeşinde evlendiririm, kocasından dayak yiyip geri dönen kızımı töre için öldürürüm. O da yetmez ben insanım ya bayram günü kapıma gelen küçük inasancıklara önce tecavüz eder sonra onları öldürüp kesip gömerim. Ben insanım, bu canileri şanslıysam bir sene sonra yakalarım. O cani insan, yaptığını kanı donmadan tekrar tekrar anlatır. Sonra ben hem insanım, hem adalet sağlayanım, caniye on yıl hapis yaptırıp, serbest bırakırım. Ben adaleti sağlarım ya ekmek çalan aç çocuğa beş sene verip adalet var bu dünyada derim.
Ama gel gör ki öldürdüğü onca bebeğe, askere, sivile bakmadan bu katili bir adaya koyup beslerim, öldürmem insan hakları derim. Çünkü ben insanım. O da yetmez bu caniyle aynı masada oturabilirim. Oturduğum yerde akan insan kanını görmem. Çünkü unutma ben insanım.
Ayağına taş bağlayıp köpeği denize atan zihniyete birşey yapmam çünkü ben insanım, ancak insan öldürürsem bunu suç sayarım.
Ben para için annemi, babamı doğrar, gözümü kırpmadan bir başka insanı öldürürüm.
Biri birine kötülük ederken görürsem atılan çamur bana sıçramayacaksa sesimi çıkarmam. Biliyorsun ya ben insanım, menfaatime bakarım.
Aç bir kedinin önünden geçer bir lokma yemek, bir kap su vermeyi düşünmem. Sıcakta hayvanlara su verin diyen insanlarla dalga geçerim. Çünkü insanım ben, üstün ırk, üstün varlığım.
Ben takım tutarım vatanımdan daha çok. Takımım yenilirse gözümü kırpmadan karşı takımın taraftarlarına saldırır, hak ettikleri cezayı satırlarla veririm. Ama sıra gencecik vatan bekçilerini öldürenlere gelince beklerim, daha öldürsün daha çok anne ağlasın diye. Dinimi, demokrasiyi, insan haklarını öne sürer akıtılan kanları seyrederim. Gıkımı çıkartmam.
Ben insanım ama kadın ve erkek olarak ayrılırım. Kadından doğma, erkekten olmayım. Ama erkek olarak geldiysem dünyaya şanslılardanım. Çünkü ben insan, kızım doğduğunda üzülür, yüzüne bakmam, hatta yaşadığım toprağın geleneğine göre onu diri diri gömebilirim de. Erkek çocuğuma hovardalık öğretir, kız çocuğuma bacak arasını korumasını tembihlerim. Erkek çocuğumun o hovardalığı kimin kız çocuğuyla yapacağı düşüncesine aldırmam. Çünkü ben hem insanım, bazen de egosu yüksek erkeğim.
Ben hem insan hem kadınım. Evlendiğim, aynı evi paylaştığım erkek benden uzaklaşır çok eşli olmak ister, ve beni aldatırsa suçu önce kendimde ararım. Çünkü ben kadınım daima bakımlı, sağlıklı, neşeli, hamarat olmalıyım. Ben hizmetkarım. Bunu savunur, doğan kız çocuğuma bunu öğretirim.
Ben insanım, ben bencilim, ben vefasızım. Kendim gibi olmayanı reddeder, öldürür, yok eder, yok sayarım.
Ben insanım, beni var edeni unutur, ruhumu şeytanla değiştiririm. Beni var edeni kullanarak aldatır, rant sağlar, kandırırım, aynı zamanda kanarım.
Ben insanım şu gördüğünüz tüm canlılardan daha üstünüm.
Bunu kanıtlamak için daha ne yapmam lazım?
