Yazılanlar, konuşulanlar, kurulan hayaller ne varsa hepsi geçmişten bahsediyor. Çok arar olduk geçmişi, çok anar olduk.
Kar yağdı, yollar kapandı, üşüdük hemde çok, içimiz üşüdü...
Hepimizin ağzından biz çocukken çıktı.
Bebekliğimize, ilkokul yıllarımıza, lise zamanımıza geri döndük. Anlattık, anlatırken gözlerimiz ışıldadı, içimiz buruldu, gülümsedik.
Özledik çok özledik. Ama hepimiz ağız birliği etmişçesine zaman tünelinde dolandık.
Şimdi anladım ki kar bahaneydi.
Hepimiz çok yorulduk, çok yıprandık, çok erezyona uğradık.
Geçmişi hepimiz özlüyoruz.
Çünkü bugün ve gelecek günler bizi çok yoruyor.
Bizler bu ülkeninin geçmişi özleyen, emekliliğini bekleyen, gelecekten kaygılı, yorgun, bitkin gençleriyiz.
Bir kar yağdı, geçmişi örtmek yerine canlandırdı.
Şimdi sadece tedirgin, umutsuz bakıyoruz etrafa.
Keşke ağzımızda marş.
Keşke çocukluğumuza geri dönebilsek...
