Kar etrafını sarmış, beyaz gözlerini alıyor. Küçük küçük daireler gözlerinde dönüyor. Temiz havayı çekiyorsun içine. Sessizlik çökmüş etrafa. Bir masalda bir kahraman ölür, bir başka hikayede mutlu son yaklaşır, sen kendi öykünün sonunu yazarsın. Gözlerin dolar, ellerin uyuşur. Bir şarkı söyler sessizliği bölersin. sonra beyaz kendine çeker seni. Yavaş yavaş bir sıcaklık hisseder, uykuya dalarsın...
Ölüm sessizdir, derindir, güzeldir o an.
Huzurdur, bitiştir, başlangıçtır.
Sen dediklerine göre Dünyada olduğundan daha bilge, daha cömert, daha anlayışlı, daha sevgi dolu, daha huzur dolu, daha iyi olduğun bir dünyaya göçersin...
Ya peki ölmeden kalbi donanlar. Onlar ne bu dünyada ne de diğer tarafta bahsettikleri gibi daha iyi olamazlar.
Çünkü onlar ne bu tarftadır ne de diğer tarafta...
