Uludağ Üniversitesi öğrencilerinin “Biz bir hayal kurduk” felsefesiyle başladıkları sosyal sorumluluk projesi Akedemi köy ile umutlandım bugün.
İnsan olmaktan utanıyorum dedim, sevgi yok, insanlık yok,yozlaşmışlık...vb sayarken önümüzdeki çiçeklerden habersizmişim.
Gencecik insanlar her pazar sabahı yollara düşerek hayalleri için onları bekleyen köylere gidiyorlar.
Bugün bir sempozyum sayesinde bu güzel kalpli inasanları tanıdım. İnsan olduğuma sevindim. Hala umut olduğunu gördüm, yenilmişlik duygusunu kenara ittim.
Gözlerim doldu. Burnum sızladı. Sevgi dedim hala var, hala insanlık var birilerinin kalbinde.
Yumurta kaplarıyla yapılmış ufacık bir stüdyo gördüm küçücük köyde. Müzikle kendilerini özgür hisseden gencecik yürekler gördüm.
En ilginci elektro gitar için yanıp tutuşan bir gençti. Babasına Kuranı hatim etme karşılığında hayalindeki elektro gitarı aldırmayı başarmış gencecik bir insan.
Okuma yazma öğreten, hayvanlarının sağlığıyla uğraşan, ekinleriyle ilgilenen, okul binalarını tamir eden gencecik, büyük yürekli, küçük bedenli insanlar gördüm.
Dedim ya gözlerim doldu, onurlandım, alkışladım ama yetmedi.
Elim parçalansa alkışlamaktan yine yetmezdi.
O kocaman yürekleri tebrik ederim.
İnsanlığı kocaman adamlara, kocaman kalbinizle öğrettiniz bugün.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder