Kırgın yada küs değilim. Hayal kırıklığı evresini çoktan geçmişim. Şaşkın hiç değilim şaşkınlığı bırakalı çok oldu. Üzgün değilim desem o da olmayacak. Aslında sanırım üzgünüm. Kalbini karalayanlara üzülüyorum. Kalp karardıkça etrafını da zehirlemesine üzülüyorum. Bunu fark etmeden zehir saçıp sonrada o zehri başkasına bulana üzülüyorum. Zehir kalbinde içinde sonra dilinde sonra yüzünde mimiğinde bir zamanlar çok sevilen bakışında. Kimi zaman hiç konuşmadan etrafına saçtığın enerjinin içinde zehir. Ama sen farkında değilsin işte buna üzülüyorum...
Fark etmek için zaman gerekecek. Ancak ya zehir içini tamamen kapladığında çok geç olursa...
Gel sen beni dinle. Niye yaratıldığını düşün. İçini kalbini yokla. O seni esir etmeden at şu zehiri içinden. Önce kendinden özür dileyerek başla. Çünkü inanan aynadaki sen çok sevimsiz...
Sende üzgünsen dinle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder